ستاره ی تاریک که در اخبار از هیچ کجا می شنویم شباهت چندانی به لباس تولیدی ندارد که در سال 2009 با تک آهنگ Hyperdub خود ، Aidy’s Girl Is a Computer ، به روند “گاراژ آینده” سرازیر شد.
حتی در آن زمان ، پیشنهاداتی وجود داشت که گروه – در آن زمان ، دو نفره جیمز یانگ و آیدن والی – به دنبال ضربه های خود فراتر از طبقه رقص هستند. جهش یافته آنها در دو مرحله با بافت های الکترونیکی شناور تجربه کرده و به دنبال یک کیفیت احساسی مبهم هستند که به نوعی از اوج های عجیب آشنا حذف می شود.
اولین آلبوم آنها ، سال 2010 است شمال، این وقفه را صریح اعلام کرد ، زیرا یانگ و والی از خواننده جیمز باتری استفاده کردند. آنها بعداً جهت جدیدی از chilly synth-pop را آغاز کردند – از جمله قابل توجه ترین این آهنگ ها ، لیگ انسانی(شما من را یادآوری می کنید) طلا.
اما News From Nowhere یکبار دیگر تیر دروازه ها را تغییر می دهد.
در بخشی از الهام گرفته شده است جورج هریسونLord My Sweet، Second Darkstar متوجه می شود که این گروه ساختار متعارف آیه و گروه کر را جستجو می کند و تکرارهای صوتی مانتری را جستجو می کند.
کمی شبیه جمعی حیوانات، در واقع ، کسانی که آهنگ هایی مانند Amplified Ease یا You Don’t need a Weatherman را تا حدودی شبیه می کنند. اما لوازم الکترونیکی درخشان و بکر Darkstar آنها را از جنگل های وحشی تجربی دور می کند.
در عوض ، آهنگ هایی مانند Young Hearts و Hold Me Down از تکنیک هایی استفاده می کنند که از synth-pop ، folktronica و فضای براق کننده آنجا همکار هارولد بود.
هدف آنها همیشه درست نیست: ملاقه های آرمونیکا بر روی صدای باتری اثر می گذارند تا میزان کمی از آهنگ آن را بپوشاند. اما در جای دیگر ، همه چیز کاملاً زیبا جمع شده است.
پرداخت یک روزه برای یک روز کار با پیانوی آهنگ سربی مانند Pyramid Song باز می شود و به آرامی به یک مینی سمفونی خواب آلود چشم باز می شود ، مانند یک الکترونیک پارک های ون دایک. بعداً Hold Me Down یک سر و صدا سرشار از تکرارهای محیط است که دیسک را به روشی باشکوه می بندد.
آنها بیش از هر زمان دیگری از طبقه رقص فاصله دارند – اما دارک استار در حین کار ترفندهای جدیدی را انتخاب می کند.
