[ad_1]
بانو از شانگهای است پره اوبوپانزدهمین آلبوم استودیویی با 37 سال فعالیت حرفه ای (تخفیف وقفه 5 ساله در دهه 1980). این افراد عجیب و غریب کلیولند بیشتر خصوصیات سخت صوتی خود را از خواننده متزلزل داوید توماس ، که تنها عضو ثابت آنها بوده ، به ارث برده اند. آنها مانند یک دوقلوی دولتی در کنار هم هستند سقوط، آینه کاری می کند همانطور که توماس حضور اصلی یک حضور به همان اندازه سازش ناپذیر را انجام می دهد اسمیت.
تشکر آغازین از Ring My Bell آنیتا وارد می دزدد ، اگرچه فقط به سختی ، در میان جهش های الکترو کوبه ای ، باس الاستیک و مواد نمونه. توماس با کنایه ای مرگبار ، که با رگه ای تلخ و پیچ و تاب خورده است ، افتخار می کند.
نیروی غالب این ترانه ها یکی از تخلفات صوتی دقیق است که در یک تولید جعبه ای و سخت لبه های عمدی گرفتار شده است. تکرارهای متراکم ، نوار و بی رحمانه ، پر از لکنت های صوتی است.
رابرت ویلر عامل اصلی الکترونیک است ، اما توماس نقش خود را در این منطقه افزایش داده است. ترفندهای دیجیتالی دیگر توسط گاگارین مرموز ، که همچنین پیانو و ارگ می نوازد ، اضافه می شود. دستهای آشنا گیتاریست کیت مولینا و درامر استیو مهلمن نیز در جای خود قرار دارند.
مندی ترانه ای معمولی تر است و به طرز ناراحت کننده ای بسیار عاشقانه است. و سپس هیچ اتفاقی نیفتاد که به یک منطقه صنعتی کاملاً انتزاعی وارد شود ، توماس متعاقباً کاملاً منفور به نظر می رسد و در زمان Musicians Are Scum استعفا می دهد. Lampshade Man بیشتر یک راکر است و در اطراف یک ریف مداوم گیتار می چرخد ، و توسط بافت های الکترونیکی ساینده احاطه شده است.
پره اوبو با تداوم اثرات کلاژ انباشته ، روش تداخل آهنگ خود را در نتیجه تلخ خود ادامه می دهد. “تکان خوردن” با تکان دادن و تکان دادن 414 ثانیه ادامه دارد و آلبوم با شدیدترین انتزاع The Carpenter Sun به پایان می رسد.
آهنگ ها ، ریف ها و کلمات ممکن است به اندازه آنچه از روزهای گذشته چشمگیر است نباشد ، اما این هنوز هم نمونه ای بسیار جذاب از هنر صوتی است: متشنج و بهم ریخته ، وحشی و دندانه دار. پره اوبو مرتباً نسبت های مختلف بین آهنگ پاپ و حمله آوانت را تغییر داده است ، و این اظهارات اخیر به شدت منتهی می شود.
