[ad_1]
یافتن قلب گری کلارک ، جونیور سخت نیست. در هسته اصلی خود ، گیتاریست متولد تگزاس روحیه خود را ادامه می دهد جیمی هندریکس و ادی هیزل: آکوردهای سوراخ کننده او می توانند داستانی را بدون کلمات روی آنها بازگو کنند
واضح است که کلارک از گذشته قدردانی می کند ، زیرا بسیاری از بلاک و بلو ریشه در نوعی موسیقی گذشته دارد. لطفاً به خانه بیایید ، ملودی مضحکی است که روح دهه 1960 را برمی انگیزد.
روی سنگ سوم از خورشید / اگر مثل من عاشق من باشی ، کلارک کلاسیک های جیمی و آلبرت کالینز را با ضربات تمیز و خراش ضبط ضعیف مدرنیزه می کند. نتیجه کار مهارت کلارک را به عنوان یک خواننده و ساز ، به درستی به نمایش می گذارد.
درک او سخت تر است. در حالی که Blak و Blu بلند پروازانه است ، اما فاقد موضوع منسجمی است. تکریم تأثیرات هیچ مشکلی ندارد ، اما رویکرد او کمی بیش از حد سرگردان است.
او به pysch-rock (Numb) علامت گذاری می کند ، به RnB مدرن اشاره می کند (Things are Changin ‘) ، و با آبی بلوی مقطر (Blues Next Door Neighbor Blues) به کار خود پایان می دهد. در جای دیگر ، کلارک تینکرهای با تنظیمات برنجی در Ain’t Messin ” Round and country on Travis County.
به طور کلی ، این بیشتر شبیه یک مجموعه قطعه قطعه از آهنگ ها است تا یک مجموعه حساب شده. انتخاب آهنگ های مورد علاقه آسان است و این چیز خوبی است. اما به طور کلی آلبوم خیلی جذاب نیست. در تلاش کلارک برای به دست آوردن صداهای مختلف ، جهت او نامشخص است.
این برای ضربه زدن به هنر او نیست: وقتی کلارک گیتار خود را خرد می کند ، بلاک و بلو به طور چشمگیری روشن می شوند. به عنوان مثال ، هنگامی که قطار من وارد می شود ، او با ناامیدی در مورد پیدا کردن آغازهای جدید آواز می خواند. و تکنوازی سه دقیقه ای گیتار این ناامیدی را برجسته می کند.
بی حوصلگی در همه جا خسته است: در بالای طبل های متداول ، خلسه های کلارک – کاملاً واضح تر – به اندازه کافی تحریف می شوند تا حس مبهم را تقویت کنند. وقتی صداها ناخوشایند است طنین انداز می شود. متأسفانه ، آن لحظات بسیار اندک است.
آنچه باقی می ماند مجموعه کاملی از صداهای نوستالژیک است که تا حد زیادی از صدای بی نظیر کلارک خالی است. سازگاری بیشتر معجزه می کرد
