The Sirens اولین انتشار ECM ساکسوفونیست کریس پاتر به عنوان رهبر است ، یک نقطه عطف مهم که اوج ظهور غیرقابل انکار او در طول دو دهه است.
اگرچه وی از زمان آلبوم ابتدایی خود در سال 1994 ، تعداد قابل توجهی از برچسب ها را ضبط کرده است ، اما ECM یکی از معدود گزینه های منتخب (از جمله Blue Note) است که چیز خاصی درباره موسیقی دان می گوید.
در حالی که این اولین فعالیت ECM پاتر به عنوان رهبر است ، وی سابقه همکاری با دیو هالند و پاول موتیان را فقط در دو گروه از بسیاری از گروههای CV چشمگیر خود دارد.
به مناسبت این مناسبت ، پاتر آلبومی غیرمعمول برای او ارائه داده است. پاتر به جای انتخاب نسخه های اصلی به علاوه استانداردها ، چرخه ای از آهنگ ها را بدون کلمات تشکیل داد.
این کتاب فقط در دو هفته نوشته شده است ، با بازخوانی ادیسه هومر الهام گرفته شده است و حال و هوای حماسی و افسانه ای خود را در ذهن داشته است. کسانی که با ادبیات یونان باستان آشنا نیستند ، لازم نیست دلهره داشته باشند ، زیرا دانش این کتاب برای ارزیابی روحیه و ملودی آژیرها لازم نیست.
در یک پنج تایی آکوستیک ، سه همبازی مشهور سابق – کریگ تابور ، پیانویست از گروه برق پاتر Underground ، نوازنده بیسیست لری گرنادیر و درامر اریک هارلند – به علاوه دیوید ویرلس تازه وارد نسبی با پیانو ، سلست و هارمونیوم به پاتر ملحق می شوند.
گرچه غیر معمول است ، استفاده از دو پیانیست بسیار موفقیت آمیز است ، و این دو هدف متفاوت را دنبال می کنند: Taborn در پیانوی بزرگ به عنوان یک نوازنده-نوازنده متعارف عمل می کند ، در حالی که Virelles به رنگ آمیزی و جو می افزاید.
در اینجا برجسته ترین ترکیب آنها دو قطعه بداهه ساختگی The Shades است که نزدیک به آلبوم زیبا و آرام را فراهم می کند.
پنج تایی موسیقی را ایجاد می کند که به طور مداوم بر فضای تولید مواد شیمیایی تأکید دارد. قلب آن بازی خود پاتر است ، مثل همیشه پرتحرک و مطمئن. او بین ساکسوفونهای تنور و سوپرانو و کلارینت باس متناوب است ، و بر روی هر قطعه ای که انتخاب کند هر کدام از لحن ها بیشتر جوی است.
بنابراین ، در تیتراژ طولانی آلبوم ، او کلارینت باس را انتخاب می کند ، اگرچه لحن آن با آهنگ Sirens مغایرت دارد ، اما نتیجه نهایی به همان اندازه مقاومت ناپذیر است.
اتحادیه ECM با Potter نوید اتحادی خوشبخت و پربار را می دهد.
