جلد اول این مجموعه بوتلگ از مایلز دیویس جلسات دارای پنج قلوهای 1967 با وین کوتاهتر، هربی هنکاک، رون کارتر و تونی ویلیامز. و البته خوب بود که نمونه های بیشتری از این گروه را در عمل داشته باشیم.
اما اهمیت این مجموعه در کنار جلد 2 – یک بسته 3 سی دی (بعلاوه دی وی دی) از پنج نفری 1969 ، بسیار ناچیز است. در اینجا ، بخش ریتم کاملاً تغییر کرده است تا شامل شود جوجه کوریا، دیو هالند و جک دی جانت.
این ترکیب به سختی در ضبط های استودیوی دیویس نشان داده می شود ، که به شدت برای جلسات Bitches Brew و با افزودن ایرتو موریرا به ضربی برای کنسرت 1970 فیلم Fillmore تقویت می شود.
بعداً ، یک DVD از کنسرت 1969 کپنهاگ در بسته 40 سالگی Bitches Brew ظاهر شد. اما در غیر این صورت این مرحله عالی و تا حد زیادی فاقد سند در توسعه مایلز است.
بنابراین این گنجینه پخش خوب ضبط شده از اروپا از ORTF و رادیو سوئد نشان دهنده اولین ردیابی مایل های CD است که در حال انتقال از پنج قلوهای صوتی به همجوشی همه جانبه است.
هنوز استانداردهای حساسی وجود دارد ، مانند “نیمه شب گرد” که در یک تمرین با انرژی بالا منفجر می شود. قبل از آن ، بازنگری در Milestones تهدید به گره گشایی می شود اما به نوعی شکل اصلی سال 1958 را حفظ می کند.
یک خوانش درون نگرانه از “من خیلی راحت عاشق می شوم” وجود دارد. سپس اکتشافات مربوط به رپرتوار 1966-67 ، Footprints و Nefertiti و همچنین نمایش موسیقی در حال کار از Bitches Brew وجود دارد.
شگفت آورترین افشاگری خود مایلز است. او با قدرت ، برد و اشتیاق بازی می کند و بخش ریتم را به نبردهای حماسی می رساند. او از مبادلات وحشیانه با طبل های DeJohnette لذت می برد ، تورهای هماهنگ را با پیانوی الكتریكی كوریا پشتیبانی می كند ، و باس لاین های رومینگ و اكتشاف رایگان هلند را تشویق می كند.
کوتاهتر مملو از اختراعات آتشین است: تکنوازی خسته کننده سوپرانو در نسخه دوم از دو نسخه Miles Runs the Voodoo Down یکی از بهترین نمونه های ثبت شده وی است. تکنوازی Corea که به دنبال کلیساها به مناطق جاز آزاد می رود – زنگ های تصادفی ، صدای الکترونیکی ، و جلوه های متنوع از طبل و باس.
قسمت اخیر پیش فرض وهم انگیزی است برای کارهای بعدی کره در دایره. این همچنین یک نگاه اجمالی جالب از نحوه نزدیک شدن مایلز به قلمرو کاملا جاز آزاد است قبل از اینکه مسیر خود را کاملاً به سمت همجوشی طی کند.
