متیو هربرت سازنده لیست الکترونیکی موسیقی الکترونیکی با فشار بیشتر مغزی است. اما این بررسی اجمالی 10 سی دی و 10 ساله از کارهای این هنرمند بریتانیایی (شامل سالهای 1996 تا 2006) س interestingال جالبی را درباره درک ما از کلمه “تولید کننده” ایجاد می کند.
از یک نظر ، همه موسیقی در اینجا تعریف مورد توافق را تقویت می کند ، یعنی یک ناوبری ماهر از ماشین های درام ، برنامه ها و نرم افزار صوتی همانطور که مناسب هر ضرب آهنگ ساز اتاق خواب مدرن است که تحت طلسم پیشگامان موسیقی از لی پری به لری هرد از طريق کرافتورک.
با این حال ، تکرار گوش دادن به اشتباهات ، بی ادبی و دور رفتن روشن می کند که این آهنگ ها و بسیاری از آهنگ های دیگر دارای چنین عمق هنری هستند زیرا آنها به دست ماهر یک نوازنده و از همه مهمتر یک تنظیم کننده خیانت می کنند.
مورد دوم مهارت بسیار کمتری است. در اصطلاح واقعی ، این به معنای نقوش وصله کاری ، آکورد و جلوه هایی برای زیبایی بخشیدن به یک مضمون اصلی است و وقتی اجزا به هم گره بخورند و مانند یک تار و پود در یک تکه مواد عمل کنند ، به یک هنر جادویی تبدیل می شود.
از این رو ، به طرز خارق العاده ای خاردار ، مخاطب ، استاکاتو ، کلیدهای بی نظیر و طبل ها ، ویولن های فیلم اسلشر و صدای دانه دار دنی سیسیلیو ، رکوشه های مرتبط با یک ضربان تکان دهنده هستند.
این آهنگ و سایر آهنگ ها تنش حل نشده ای بین هربرت دیو ریتم و هربرت فرشته ملودیک ایجاد کردند.
به زودی مشخص می شود که انعطاف پذیری های پیچیده ، آشفته و ناهماهنگی زباله او را در ساخت خانه اولیه روح مصنوعی دهه 80 راز، D- قطار و دیگران ، و خویشاوندی خود را با شاهزاده، که هربرت را از لحاظ متنی جسورانه می بیند.
برخی از شاهکارهای اخیر دارای حساسیت های ارکستر چرخشی هستند. بنابراین کاملاً منطقی است که رقص های دیجیتال هربرت با جنجالی بزرگ و بزرگ Scale باز شوند ، که با 80 تار و بوق ، این نکته را بیان می کند که موسیقی کلاسیک اروپا و نوسان آمریکایی می توانند شخصیت های سورئال و همچنین باشکوهی داشته باشند.
این اعتبار را به ضرب المثل قدیمی می دهد: “هیچ چیز جدیدی زیر آفتاب نیست”. ممکن است اضافه شود که هیچ دو قطعه آسمان یکسان نیستند.
