در عمق روایت های پر زرق و برق دهه 1980 پاپ مدفون است ، داستان لطیف و عجیب غریب آن است حرف زدن حرف زدن.
این گروه با هدایت مارک هولیس ، دهه را به عنوان چشم انداز استادیوم مصنوعی آغاز کرد. این تئوری می گوید که پس از آن آنها مسیری آرامتر و محیطی تر را طی کردند ، که توسط چهارمین LP حیرت انگیز 1988 ، Spirit of Eden ایجاد شد.
در سال های اخیر ، افرادی مانند گراهام کاکسون ، حیوانات وحشی و مکابی ها روح عدن را مانند یک متن توتمیک بالا نگه داشته اند. در آن زمان ، مارک هوپر از Record Mirror آن را “نوعی سابقه توصیف می کند که بازاریابی مردان را به خودکشی ترغیب می کند”.
بیست و سه سال بعد ، هولیس اکنون با نظم طبیعی ، “قطعه همراه” خود به تاریخ پرفروش ترین تاریخ طبیعی سال 1990 ، بازگشت. او بر انتخاب آهنگ ، سفارش ، مسترینگ و آثار هنری نظارت داشت.
برای هواداران ، این ظهور مانند ظهور دوم خواهد بود – اما این خود مردی را تحت تأثیر قرار نمی دهد ، که در سال 1998 به The Wire گفت که او هرگز از “بزرگداشت بزرگداشت” لذت نبرد.
Natural Order به ترتیب زمانی اجرا می شود ، از 1982 آیا اخبار را شنیده اید تا Taphead در سال 1991 ، ما را به دنیای رویایی از ب B و آهنگ های آلبوم هدایت می کند. و به نظر می رسد که چه مکان بسیار حیرت انگیزی صمیمی ، انسانی و صادقانه است و نشان می دهد این طرف عجیب و غریب و عجیب و غریب Talk Talk همیشه حضور داشته است.
صدای سازش ناپذیر هولیس هنوز هم مثل فولاد داغ اولین ضربه را می زند. سبک و بینی است ، باید شنونده را از خود دور کند ، اما مانند یک آهنربا بر روی حواس عمل می کند و گوش را به طرزی ناخوشایند می کشد.
موسیقی اطراف آن نیز باید به طرز عجیبی سلیقه ای به نظر برسد. دوره های الکترونیکی طبل و تغییرات وتر م polدبانه و كلید كلیدی در همه جا وجود دارد – اما آنها برای ایجاد معنوی تر ، طیفی تر ، معنادارتر گرد هم می آیند.
Natural Order نیز مانند یک رکورد برنامه روز بعد واقعاً بازی می کند ، اگرچه کاملاً خارج از دوران آن وجود ندارد. پژواک اوایل اشک برای ترس در حماسه های آرام و خیره کننده مانند 5 آوریل ظهور می کنند. ارواح تقسیم شادینزدیک تر – صداهای کم حجم و سکوت های دراماتیک – در کمین فیلم For What It Worth است. و جان کوپ ساختاری آهنگین دارد که در اواخر دهه 1980 میلادی REM دوست داشتم در لحظات تاریک Document یا Green جای بگیرم.
اشعار هولیس عجیب و غریب و انتزاعی است ، اغلب در مورد فصول ، تاریکی و تغییرات است. او از آنها مانند رنگ شویی های یک نقاش استفاده می کند تا ابزار قصه گویی. آنها حتی بافت بیشتری به کار چالش برانگیز Talk Talk می بخشند. اما این کاری است که به راحتی در آن فرو می رود ، و زیر پوست می چسبد.
اگر جادو در موسیقی وجود داشته باشد ، اینجاست و پایان ناپذیر است.
