زندگی با آهنربای درام یک نفره / کارخانه ضبط ریچارد به ندرت کسل کننده استوایلیکووی
صعود تأیید کامل آن است: خواننده رپ شرقی لندن این آلبوم را قبل از انتشار پس از اختلاف با iTunes به بیرون درز کرد ، و همزمان قبل از اینکه میکروفن خود را قطع کند ، آن را به عنوان برآمدترین موشک کامل خود معرفی کرد.
علیرغم رویکردی پراکنده تفنگ برای کنترل کیفیت که مشخصه یک دیسکوگرافی پراکنده است ، ویلی در میان کراس اوورهای پاپ متعدد با ظرافت ، همیشه لبه حاشیه ای را حفظ کرده که او را به یک پدرخوانده ناخوشایند تبدیل کرده است.
این تقارن در اوایل اینجا به همان اندازه ذکر می شود ، با یک دو نفره بزرگ و پر تنش که جای خود را به یک جذابیت گسترده تر می دهد.
کلاس اول ، با مشارکت های قابل پیش بینی تکه تکه از کشنده Bizzle و کانو، و grime MC posse cut Skillzone کودکان خیابانی و پیروان باسابقه را درگیر خود می کند. آنها یک مقدمه تلخ برای قرص های شیرین تر Hands in the Air هستند (پر از فراموشی تولیسا قلاب) و با طعم طبل باس ، خانم D-helmed jaunt Reload.
خانم D برای تابستان آفتابی 2012 Heatwave سر و صدا برمی گردد ، که به دلیل وضعیت یادگاری مقایسه شده اندکی دچار مشکل شده است. در واقع ، توانایی وایلی در مجبور کردن یک متخصص زیتون ، که در دهه گذشته کم و بیش هر سال آلبوم منتشر کرده است ، مسلماً بزرگترین قدرت و قابل تحمل است.
اگرچه موسیقی او به طرز خارق العاده ای تازه و لحظه ای حفظ می شود ، اما این اغلب باعث روند سریع پیری می شود. به طور خلاصه ، یک آهنگ نه ماهه را در آلبوم Wiley قرار ندهید ، زیرا او سه چهارم سال قبل از آن پسرانه عجله خواهد کرد.
عجیب و غریب بودن دوست داشتنی او همچنین So Alive را به عنوان پسر حرامزاده آلبوم تبدیل می کند. ارتباط با LA-pop-rappers جنبش شرق دور احتمالاً حداکثر نمره ضبط انگشت شصت را ثبت می کند ، اما لهجه های کفش آمریکایی در کنار جریان بی نظیر انگلیس ویلی احساس می شود که یک هات داگ را با یک لیوان آلن واقعی شسته اید.
با این حال ، تاکنون وایلی پاس رایگان دریافت کرده است تا هر از چندگاهی به دنبال هوی و هوس خود باشد ، هرچند نتایج ناموزونی است. مسلماً ، این یک مایل از منسجم ترین آلبوم تمام ادوار فاصله دارد ، اما شما فقط می توانید امیدوار باشید که عنوان The Ascent همچنان به عنوان سکوی شایسته Wiley به عنوان یک تغییر دهنده سبک ژانر شناخته شود.